आँखा

एक हुल मान्छे –
यता–उता घुम्दै थिए
गम्भीर थिए –
क्षितिजपारि आँखाहरू छर्दै थिए
भन्दै थिए – ” हामी आफ्नो उद्देश्यको खोजीमा छौ । ”
अर्को हुल मान्छेहरूले उनलाई सोधे
” के आँखा फल्छ र ? ”
किन यसरी आँखाहरू रोपेको ?
के हेर्ने रहर गर्छन् ती आँखाहरूले ? ”
र के पाउँछन् ती आँखाहरूले ? ”
उनीहरूले भने –
” हामी त एउटा घाम हेर्न रहर गर्छौ
जो पानी परेपछि लागेको हुन्छ
मधुरो हुन्छ – न्यानो हुन्छ
र मायालु हुन्छ । ”
अनि – सोध्नेहरूले आफै सोधे
” के मान्छेले पानी पार्न सक्छ ? घाम लगाउन सक्छ ?
प्रकृतिलाई इसारामा चलाउन सक्छ ? ”
आममान्छे भन्दै थिए –
” प्रकृति आफै मान्छेका लागि हुन्छ
धैर्य गर्नु पर्छ
पानी पर्छ
घाम लाग्छ
त्यो न्यानो र मायालु हुन्छ
पानी परे पछि लागेको घामले
शीतका थोपाहरूसँग लगाएको प्रीत
त्यही पल हो आँखाहरूले ठान्ने जित ।

त्यसैले त
मान्छेहरू आँखा रोपि रहेछन्
आँखाहरूले परसम्म हेर्न सक्छन्
आँखाहरूले भविष्य देख्न सक्छन्
आँखाहरूले लाम लागेर अनिष्ट रोक्न सक्छन्
आँखाहरूले निर्माण गर्न सक्छन्
आँखा आफैँ सिर्जना हुन्
सिर्जनाको मुहान हुन्
त्यसैले त सावधान !
कसैले कसैको आँखा नफोर ।