छिमेकी
१.
पुर्खाले आर्जेको
भोगचलन गरिरहेको
हड्डी घोटेर छर्कँदै – जोगाएको
लालपुर्जा भएको
सिमानाको जमिन,
सीमास्तम्भ,
हराउँदै आएका छन्
र यो निरन्तर छ
उहिल्यैदेखि
अहिलेसम्म
चलिरहेछ / चलिरहेछ ।
त्यसो त उ ठूलो छ
शक्तिशाली छ
उ आफूलाई “सभ्य पनि छु “– भन्छ
तर हाम्रो मन मान्दैन
भन्नुहोस् त !
छिमेकीको सिरिखुरी पार्नेलाई
सभ्य भन्छन् र ?
२
चिमोट्न र चिथोर्न
कति सकसकाएका उसका हात र मनहरू
अतिक्रमण गर्न उस्तै छन्
उसका लागि दिन र रातहरू
भन ए ! छिमेकी
तिमीले हाम्रो भूमि चोरेको दृश्य
के त्यहाँ गाडिएका रुख पातले पनि देखेनन् ?
सत्य कुरा त्यहाँको आकाश र जुन – ताराहरूले देखेनन् ?
३
कहिले लाल किल्लाबाट
माइक जोडेर उ कराउँछ –
“छिमेकीका लागि हामी असल छौ” –भनेर
कहिले नक्कली मन भएका सदभाव मण्डल काठमाडौं आएर बताउँछ
“हामी तपाईँहरूको उन्नति चाहन्छौं ” –भनेर
तर पशुपति र मानेभञ्याङका घाइते मनहरूलाई सोध
काकरभिट्टाको मेची पुल हेर
महेशपुर र पाठामारीमा हामीलाई भेट
सुस्ता, कालापानी र टिङ्करमा गएर
तिमी आफै
तिम्रा ताण्डव नाचहरूको ऐनामा तिम्रो अनुहार हेर
के तिमीलाई कुरूप छु जस्तै लाग्दैन ?
सुनेको त छु र होला पनि
–कुरूपहरूलाई
कुरूपै राम्रो लाग्छ रे
शायद त्यसैले तिमीलाई
अर्काको भूगोल मिच्न
रहर लाग्छ
आफ्नो अनुहार
कुरूप बनाउन रहर लाग्छ
ए ! भारतीय दाइ भन त् ! हैन भने
किन तिमीलाई हाम्रो जमिन मिच्न औधी रहर लाग्छ ?
किन यो निरन्तर छ ?